Η εποχή του φθηνού χρήματος τελείωσε, αλλά τα private equity funds δεν έχουν ακόμη προσαρμοστεί. Με εκατοντάδες χαρτοφυλάκια γεμάτα «εταιρείες-ζόμπι» — επιχειρήσεις που δεν αναπτύσσονται, δεν πωλούνται και μετά βίας καλύπτουν τα χρέη τους — ο άλλοτε πιο αποδοτικός μηχανισμός δημιουργίας αξίας στον κόσμο των επενδύσεων έχει παγώσει.
Όπως προειδοποιούν αναλυτές στο CNBC, αν η κρίση αυτή συνεχιστεί, μπορεί να αναδιαμορφώσει εκ βάθρων την αγορά του private equity.
Η παγίδα των «ζωντανών νεκρών»
Οι εταιρείες ζόμπι είναι επιχειρήσεις που δεν παράγουν επαρκείς ταμειακές ροές για να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, αλλά δεν μπορούν και να πουληθούν, ακόμη και με έκπτωση.
Έτσι, παραμένουν «παγιδευμένες» στα χαρτοφυλάκια των funds, εγκλωβίζοντας κεφάλαια που υπό κανονικές συνθήκες θα είχαν ανακυκλωθεί σε νέες επενδύσεις.
Κατά την περίοδο 2020-2021, όταν τα επιτόκια ήταν μηδενικά, πολλά private equity σχήματα δανείστηκαν επιθετικά, επενδύοντας σε εταιρείες με υψηλή μόχλευση. Όμως η απότομη αύξηση των επιτοκίων από το 2022 και μετά εκτόξευσε το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους, αφήνοντας πλήθος εταιρειών σε κατάσταση «οικονομικής παράλυσης».
Ο «κολλημένος μηχανισμός» του private equity
Η λογική των PE funds βασίζεται στην ταχεία ανακύκλωση κεφαλαίων: εξαγορά, αναδιάρθρωση, έξοδος — και νέα επένδυση. Όμως ο κύκλος αυτός έχει σταματήσει.
«Οι εταιρείες private equity δυσκολεύονται επειδή ο μηχανισμός έχει μπλοκάρει», εξηγεί ο καθηγητής Όλιβερ Γκότσαλγκ του HEC Paris. Χωρίς επιτυχημένα exits, οι περιορισμένοι εταίροι (LPs) δεν εισπράττουν αποδόσεις και δεν έχουν ρευστότητα να δεσμεύσουν σε νέους γύρους. Το αποτέλεσμα είναι μια αλυσίδα ακινησίας σε όλο το σύστημα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις μεγάλων συμβουλευτικών οίκων, τα private equity funds «κάθονται» πάνω σε περίπου 1 τρισ. δολάρια σε μη ρευστοποιημένα assets, τα οποία σε άλλες συνθήκες θα είχαν ήδη πουληθεί. Ο μέσος χρόνος διακράτησης των εταιρειών-χαρτοφυλακίου έχει φτάσει στο ιστορικό υψηλό των 5,6 ετών.
Η ψυχολογία της καθυστέρησης
Το παράδοξο είναι ότι πολλές εταιρείες διαχείρισης προτιμούν να «κρατούν τα πτώματα στο τραπέζι» αντί να αναγνωρίσουν ζημίες. Η εκκαθάριση ενός αποτυχημένου περιουσιακού στοιχείου σημαίνει καταγεγραμμένες απώλειες, μειωμένες αποδόσεις και δυσκολότερο fundraising.
Έτσι, προτιμούν να παρατείνουν το αδιέξοδο, ελπίζοντας σε ανάκαμψη ή σε ευνοϊκότερη αγορά εξόδου. Όπως σχολίασε χαρακτηριστικά μια νομική ανάλυση της Cliffe Dekker Hofmeyr: «Είναι ευκολότερο να κρατήσεις το πτώμα ευγενικά καθισμένο στο διοικητικό συμβούλιο παρά να οργανώσεις μια κηδεία που θα φέρει νεκροψία.»
Η παγωμένη ρευστότητα
Οι συνέπειες είναι πολλαπλές:
- Οι limited partners (συνταξιοδοτικά ταμεία, ασφαλιστικές, endowments) μένουν εγκλωβισμένοι σε κεφάλαια χωρίς αποδόσεις.
- Οι general partners (οι διαχειριστές των funds) αδυνατούν να σηκώσουν νέα κεφάλαια, καθώς η προηγούμενη γενιά επενδύσεων δεν έχει κλείσει.
- Το επενδυτικό pipeline «στεγνώνει», περιορίζοντας την εισροή κεφαλαίων σε startups, μεσαίες επιχειρήσεις και αναδυόμενες αγορές.
- Ο κύκλος θυμίζει, σε μικρογραφία, τη συμφόρηση της περιόδου μετά το 2008, όταν η αγορά βρέθηκε παγιδευμένη σε χαρτοφυλάκια που δεν μπορούσαν να εκκαθαριστούν.
Αναζητώντας διέξοδο
Παρά τη στασιμότητα, κάποιοι βλέπουν μια πιθανή διέξοδο. Η λεγόμενη «λιανικοποίηση» του private equity — δηλαδή η είσοδος κεφαλαίων από εύπορους ιδιώτες επενδυτές — μπορεί να λειτουργήσει ως βαλβίδα αποσυμπίεσης.
Αυτό το νέο κύμα επενδυτών έχει χαμηλότερες απαιτήσεις αποδόσεων (10-12%) και μεγαλύτερη ανοχή στον χρόνο διακράτησης, προσφέροντας στα funds τη δυνατότητα να ξεφορτωθούν ορισμένα assets που δεν ταιριάζουν πια στο παραδοσιακό μοντέλο υψηλής απόδοσης.
Η νέα πραγματικότητα
Ωστόσο, κανείς δεν περιμένει θαύματα. Οι επενδυτές με χαμηλότερο κόστος κεφαλαίου δεν πρόκειται να «διασώσουν» πραγματικά προβληματικές εταιρείες, αλλά ενδέχεται να απορροφήσουν μερικά από τα «παγωμένα» περιουσιακά στοιχεία, βοηθώντας την αγορά να ξεμπλοκάρει σταδιακά.
Για την ώρα, η εικόνα παραμένει δυσοίωνη:
- Η πλειονότητα των PE funds βρίσκεται εκτός κύκλου ρευστοποίησης.
- Οι αγοραστές είναι ελάχιστοι.
- Και το κόστος του δανεισμού δεν επιτρέπει νέα ρίσκα.
- Η «μηχανή του private equity», που για δεκαετίες τροφοδότησε ανάπτυξη και αποδόσεις, μοιάζει σήμερα να λειτουργεί σε ρελαντί — περιμένοντας το πότε (και αν) θα ξαναβρεί τη ροπή που την έκανε ακαταμάχητη.
Πηγή: naftemporiki.gr
Διαβάστε επίσης: Το NBA επενδύει στην Τεχνητή Νοημοσύνη του Fastbreak