Στις 9 ώρα Ελλάδας (και Κύπρου) το βράδυ, μετά από πολύμηνη στάση αναμονής η Fed αναμένεται να ανακοινώσει μείωση των επιτοκίων της… Ωστόσο, το κλίμα στη διήμερη συνεδρίαση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ δεν θυμίζει σε τίποτα, παρελθούσες περιόδους συναίνεσης.
Η κεντρική τράπεζα είχε ένα ενιαίο μέτωπο όταν οι αξιωματούχοι σταμάτησαν τις μειώσεις των επιτοκίων νωρίτερα φέτος, αφού οι δασμοί του Προέδρου Τραμπ προκάλεσαν φόβους για ανανεωμένο πληθωρισμό. Ωστόσο, πλέον οι αξιωματούχοι της επιτροπής καθορισμού των επιτοκίων είναι πλέον χωρισμένοι σε τρία στρατόπεδα σχετικά με το αν θα πρέπει να συνεχιστεί η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής.
Η περίπλοκη εσωτερική συζήτηση συμπίπτει με πρωτοφανή πολιτική πίεση, με τον Τραμπ να απαιτεί επιθετικές μειώσεις επιτοκίων και να προσπαθεί να αλλάξει τις ισορροπίες στη Fed, επιχειρώντας να απολύσει στελέχη, όπως έκανε πρόσφατα με τη Λίζα Κουκ.
Εκτός από το μεγάλο σχίσμα υπάρχει και κάτι άλλο που φαίνεται να αλλάζει, κι αυτό είναι η «διπλή εντολή» για σταθερότητα τιμών και μέγιστη απασχόληση, η οποία παραδοσιακά καθόριζε τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονταν οι αποφάσεις για τα επιτόκια.
Έτσι, όταν η τελευταία επιλογή του Ντόναλντ Τραμπ για τη θέση του διοικητή της Fed, ο Στίβεν Μίραν, επικαλέστηκε μια τρίτη εντολή – ότι πρέπει επίσης να επιδιώξει «μέτρια μακροπρόθεσμα επιτόκια», η συζήτηση άναψε στα γραφεία συναλλαγών ομολόγων, καθώς οι αναλυτές προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τι σημαίνει όλο αυτό.
Το ξεχασμένο άρθρο
Όπως επισημαίνει το Bloomberg, προς έκπληξη πολλών, αποδείχθηκε ότι ο Μίραν απλώς παρέθετε ολόκληρο ένα ξεχασμένο απόσπασμα του καταστατικού της Fed. Αλλά για τους βετεράνους της αγοράς όπως ο Άντριου Μπρένερ, η σημασία για τις χρηματοπιστωτικές αγορές ήταν σαφής – και ανησυχητική, με τη δυνατότητα να ανατρέψει τα χαρτοφυλάκια.
Όπως το βλέπει ο Μπρένερ, το γεγονός ότι ο Μίραν, γνωστός για τη «Συμφωνία Μαρ-α-Λάγκο» και «φρέσκο αίμα» στη Fed, έκρινε σκόπιμο να αναφέρει την «3η εντολή» στην κατάθεσή του στο Κογκρέσο είναι ένα από τα πιο ξεκάθαρα σημάδια μέχρι στιγμής ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να ασκήσει νομισματική πολιτική για να επηρεάσει τις αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων, χρησιμοποιώντας το ίδιο το καταστατικό της κεντρικής τράπεζας ως κάλυψη.
Υπογραμμίζει επίσης πόσο πρόθυμος είναι ο Τραμπ να ανατρέψει δεκαετίες θεσμικών κανόνων για να καταστρέψει την μακροχρόνια ανεξαρτησία της Fed στην υπηρεσία των δικών του στόχων.
Δεν ισχύουν τέτοιες πολιτικές τώρα και δεν έχουν χρειαστεί τελευταία, με τις αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων όλων των λήξεων να υποχωρούν προς τα χαμηλότερα επίπεδα του έτους, καθώς η επιδείνωση της αγοράς εργασίας ανοίγει τον δρόμο για νέες μειώσεις των επιτοκίων από την Fed. Επιπλέον, πρόσφατα η «τρίτη εντολή» θεωρήθηκε περισσότερο ως ένα φυσικό υποπροϊόν της διαχείρισης του πληθωρισμού.
Ωστόσο, ορισμένοι επενδυτές λένε ότι η υπερβολική εστίαση στα μακροπρόθεσμα επιτόκια είναι αρκετή για να συμπεριλάβουν την πιθανότητα κάποιου είδους δράσης στον υπολογισμό τους για την αγορά ομολόγων. Άλλοι προειδοποιούν ότι ο βαθμός στον οποίο οι ανορθόδοξοι ελιγμοί για τον περιορισμό των μακροπρόθεσμων επιτοκίων γίνονται μέρος της πολιτικής, αυξάνει τον κίνδυνο αρνητικών επιπτώσεων, ιδίως του πληθωρισμού, που θα καθιστούσαν τη διαχείριση του χρέους – και το έργο της Fed – ακόμη πιο δύσκολη στο τέλος.
Το τεράστιο σχίσμα
Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Ανοικτής Αγοράς (FOMC), το όργανο χάραξης νομισματικής πολιτικής της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, αντιμετωπίζει πρωτοφανείς εσωτερικές διαιρέσεις σχετικά με το χρονοδιάγραμμα και την αναγκαιότητα των μειώσεων των επιτοκίων. Αυτό το αυξανόμενο σχίσμα, που χαρακτηρίζεται από αξιοσημείωτες διαφωνίες μεταξύ των διοικητών της, εισάγει ένα σημαντικό επίπεδο αβεβαιότητας στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Η τρέχουσα εσωτερική διαμάχη εντός της FOMC αντιπροσωπεύει μια σπάνια και κρίσιμη καμπή για τη νομισματική πολιτική των ΗΠΑ, η οποία αποκλίνει από την ιστορική της προτίμηση για ένα ενιαίο μέτωπο. Η γένεση αυτών των διαιρέσεων μπορεί να εντοπιστεί σε μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση του επίμονου πληθωρισμού, της εξασθένισης της αγοράς εργασίας και των αυξημένων γεωπολιτικών εντάσεων που εκδηλώνονται ως παγκόσμιοι εμπορικοί δασμοί.
Η διαίρεση διεφάνη έντονα στη συνεδρίαση του περασμένου Ιουλίου, στην οποία τα μέλη της FOMC ψήφισαν με 9-2 υπέρ της διατήρησης των επιτοκίων. Οι Μισέλ Μπόουμαν και Κρίστοφερ Γουόλερ διεφώνησαν και ζήτησαν μείωση επιτοκίων κατά 25 μονάδες βάσης. Ήταν η πρώτη φορά μετά από 3 δεκαετίες που καταγράφηκε τέτοια διάσταση απόψεων. Πλέον στο στρατόπεδο αυτών, έρχεται να προστεθεί και ο Μιράν, τον διορισμό του οποίου ενέκρινε η Γερουσία.
Ο πρόεδρος Τζερόμ Πάουελ είναι σε τεντωμένο σχοινί, αναγνωρίζοντας τα «ισχυρά και λογικά» επιχειρήματα των διαφωνούντων, διατηρώντας παράλληλα μια επιφυλακτική, βασισμένη στα δεδομένα στάση. Η αρχική του απροθυμία να δεσμευτεί σε ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για περικοπές έδωσε τη θέση του σε έναν πιο ανοιχτό τόνο τον Αύγουστο του 2025 στο Τζάκσον Χόουλ του Ουαϊόμινγκ , όπου «άνοιξε την πόρτα» σε μια πιθανή μείωση τον Σεπτέμβριο, επικαλούμενος τους αυξανόμενους κινδύνους για την απασχόληση.
Τα στρατόπεδα
Ο Τζέι Πάουελ φαίνεται να είναι παγιδευμένος μεταξύ τριών στρατοπέδων: αυτών που ζητούν μείωση των επιτοκίων κατά 25 μονάδες βάσεις, αυτών που θα επιμείνουν για 50 μονάδες βάσεις, αλλά και εκείνων που θα προτιμούσαν να διατηρήσουν το κόστος δανεισμού σε αναμονή.
«Πιθανότατα θα έχουν διαφωνίες και προς όλες τθς κατευθύνσεις», δήλωσε ο Βίνσεντ Ράινχαρτ, πρώην αξιωματούχος της Fed, ο οποίος τώρα είναι επικεφαλής οικονομολόγος στην BNY Investments.
Ο Κρίσνα Γκούχα της Evercore ISI δήλωσε ότι η πιθανότητα ενός τριμερούς χάσματος ήταν «ένδειξη του σαφούς είδους πίεσης που δέχεται η επιτροπή αυτή τη στιγμή».
«Υπάρχουν νέες πολιτικές και θεσμικές πιέσεις που διαπερνούν την καθαρά μακροοικονομική συζήτηση», πρόσθεσε ο Γκούχα στους Financial Times.
Το παζάρι
Ενώ ο Πάουελ πιστεύει ότι οποιαδήποτε επίδραση από τους δασμούς στις τιμές θα αποδειχθεί ένα μεμονωμένο σοκ που η Fed μπορεί να αντέξει οικονομικά, ορισμένοι πρόεδροι των περιφερειακών τραπεζών της Fed – συμπεριλαμβανομένου του προέδρου της Fed του Σικάγο, Όσταν Γκούλσμπι, του επικεφαλής της Fed του Κάνσας Σίτι, Τζεφ Σμιτ, και του Αλμπέρτο Μουσάλεμ του παραρτήματος του Σεντ Λούις – δεν είναι πεπεισμένοι.
Υποστηρίζουν ότι οι δείκτες πληθωρισμού εξακολουθούν να αυξάνονται και δεν αντικατοπτρίζουν ακόμη πλήρως τον αντίκτυπο των εμπορικών πολιτικών, ενώ το ποσοστό ανεργίας, στο 4,3%, παραμένει χαμηλό. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο Πάουελ ίσως καταφέρει να πείσει τα «γεράκια» να τον υποστηρίξουν.
Ο Ντέρεκ Τανγκ, αναλυτής της LHMeyer, δήλωσε ότι ο Πάουελ θα μπορούσε να πετύχει μια «μεγάλη συμφωνία» υποδεικνύοντας υψηλότερο πήχη για μελλοντικές μειώσεις επιτοκίων, σε περίπτωση που ψηφίσουν υπέρ του προέδρου της Fed σε αυτή τη συνεδρίαση.
Ο Γκούχα είπε ότι από πολιτική άποψη, ο Πάουελ θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια έντονη διαφωνία. «Ισορροπεί λίγο την πίεση από τον Τραμπ – και τους διορισμένους από τον Τραμπ – για πιο επιθετικές περικοπές».
Ο διοικητής της Fed, Κρίστοφερ Γουόλερ, ο οποίος είναι ένας από τους κορυφαίους υποψηφίους για να αντικαταστήσει τον Πάουελ στην προεδρία τον επόμενο Μάιο, θα μπορούσε να θεωρήσει τα πρόσφατα στοιχεία για την απασχόληση ως αρκετά ανησυχητικά ώστε να δικαιολογήσουν μια τεράστια μείωση 50 μονάδων βάσης.
Ένας άλλος σύμμαχος του προέδρου, ο Μίραν θα μπορούσε επίσης να υποστηρίξει μια αύξηση 50 μονάδων βάσης ή και περισσότερο.
Ο πήχης για μια πιο επιθετική μείωση είναι υψηλότερος για τη Μισέλ Μπόουμαν, παρά το γεγονός ότι η διοικητής της Fed υποστήριξε την έκκληση του Γουόλερ για μείωση 25 μονάδων βάσης στην ψηφοφορία του Ιουλίου. Αλλά αν η Μπόουμαν, η οποία βρίσκεται επίσης στη λίστα με τους πιθανούς αντικαταστάτες του Πάουελ, όντως υποστήριζε μια μεγαλύτερη μείωση, αυτό θα σηματοδοτούσε την πρώτη φορά που τρεις διοικητές έχουν διαφωνήσει με τον πρόεδρο από το 1988.
Το αβέβαιο οικονομικό σκηνικό και το πυρετώδες πολιτικό κλίμα θα μπορούσαν επίσης να δημιουργήσουν ανομοιομορφία στο μήνυμα της Fed σχετικά με το τι θα ακολουθήσει.
Πηγή: ot.gr
- Διαβάστε επίσης: ΑΤΑ: Αναπάντητα ερωτήματα και νέες ανησυχίες από τις συντεχνίες