Η τεχνητή νοημοσύνη (AI) δεν είναι πια υπόσχεση· είναι καθημερινή πραγματικότητα. Από την αυτοματοποίηση γραμμών παραγωγής μέχρι την ανάλυση δεδομένων στις τράπεζες και την οργάνωση διαδικασιών σε δημόσιους φορείς, η AI έχει εισβάλει σε κάθε πτυχή της οικονομίας. Δεν αλλάζει μόνο τον τρόπο με τον οποίο παράγουμε και καταναλώνουμε, αλλά και τον ίδιο τον ορισμό της εργασίας. Οι επιχειρήσεις μιλούν για ταχύτητα, ακρίβεια, μείωση κόστους και νέες ευκαιρίες. Όμως, πίσω από αυτά τα εντυπωσιακά νούμερα, αναδύεται μια σιωπηλή ανησυχία: τι σημαίνει για τον άνθρωπο όταν οι μηχανές δεν περιορίζονται στο να τον υπηρετούν, αλλά αποκτούν λόγο στην αξιολόγηση, την πρόσληψη και, τελικά, στη διαμόρφωση της επαγγελματικής του πορείας;
Πλήθος ερευνών καταδεικνύουν ότι η διείσδυση της τεχνητής νοημοσύνης στο HR είναι πλέον μαζική. Σύμφωνα με την Boston Consulting Group (2024), επτά στις δέκα μεγάλες επιχειρήσεις παγκοσμίως έχουν ενσωματώσει συστήματα AI στη διαδικασία προσέλκυσης και αξιολόγησης προσωπικού. Παράλληλα, η SHRM (Society for Human Resource Management) αναφέρει ότι σχεδόν τα δύο τρίτα των οργανισμών στις ΗΠΑ ξεκίνησαν να εφαρμόζουν τέτοιες πρακτικές ήδη από το 2023.
Η τυπική διαδικασία έχει αλλάξει ριζικά. Βιογραφικά περνούν από αυτόματα φίλτρα που «σκανάρουν» λέξεις-κλειδιά, συχνά χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το πλαίσιο ή η εμπειρία του υποψηφίου. Οι συνεντεύξεις πραγματοποιούνται ολοένα και συχνότερα μέσω bots, όπου ο υποψήφιος μιλάει σε μια κάμερα, γνωρίζοντας ότι αλγόριθμοι καταγράφουν και αναλύουν τον τόνο της φωνής, τις εκφράσεις του προσώπου ή ακόμα και τις μικροκινήσεις του σώματος. Σε επόμενο στάδιο, η επικοινωνία περιορίζεται σε chatbots που παρέχουν απαντήσεις και ενημερώσεις, συχνά με τυποποιημένο και απρόσωπο λόγο.
Για τις επιχειρήσεις, αυτή η μετάβαση ισοδυναμεί με εξοικονόμηση χρόνου και πόρων, καθώς χιλιάδες αιτήσεις μπορούν να επεξεργαστούν σε δευτερόλεπτα. Για τους υποψηφίους, όμως, η εμπειρία είναι συχνά ψυχρή και αποξενωτική. Η έλλειψη αλληλεπίδρασης με ανθρώπους, η αίσθηση ότι κρίνεσαι αποκλειστικά από έναν «μαύρο κουτί» αλγορίθμων, εντείνει το άγχος και την ανασφάλεια. Ακόμα και ικανοί υποψήφιοι νιώθουν ότι «δεν συστήθηκαν ποτέ» στον οργανισμό, αφού η μοναδική επαφή τους ήταν με μια οθόνη και μια σειρά από προγραμματισμένα ερωτήματα.
Η αποδοτικότητα της τεχνολογίας είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά εδώ αναδεικνύεται το όριό της. Η εργασία δεν είναι μόνο αριθμοί και δεδομένα προς επεξεργασία. Είναι δημιουργικότητα, εμπιστοσύνη, συνεργασία, ηθικές αξίες· όλα εκείνα τα στοιχεία που συγκροτούν τη μοναδικότητα του ανθρώπου και την ποιότητα των οργανισμών. Και αυτά δεν μπορούν να αποτυπωθούν από κανέναν αλγόριθμο, όσο εξελιγμένος κι αν είναι.
Σε αυτό το κενό επιχειρήσαμε να απαντήσουμε μέσα από το βιβλίο μας Holistic Intelligence – Unlocking Human Potential in the 21st Century. Εκεί εισάγουμε την έννοια της Ολιστικής Νοημοσύνης (Holistic Intelligence – HQ): ένα πλαίσιο που συνδυάζει τέσσερις διαστάσεις – γνωστική, συναισθηματική, σωματική και πνευματική νοημοσύνη. Ιδιαίτερη αξία στο έργο δίνει η συμμετοχή επιστημόνων και στελεχών από διαφορετικούς τομείς: ο Ευθύμιος Πολατίδης (Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών), η Ευθυμία Κοκκίνου (Johns Hopkins University), ο Σωτήρης Αθανασούλιας (Sales Manager – Primary & Secondary Aluminium) και ο Άκης Κωνσταντινίδης (Human Resources Manager). Οι συνεισφορές τους δείχνουν ότι η HQ δεν είναι μια μεμονωμένη ιδέα, αλλά μια πρόταση που γεφυρώνει την επιστήμη με την πράξη και την αγορά.
Γιατί αφορά την Ελλάδα
Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια διπλή μετάβαση: ψηφιακή και πράσινη. Η επιτυχία της δεν θα κριθεί μόνο από το πόσο γρήγορα θα υιοθετήσει τεχνολογίες, αλλά από το πόσο θα επενδύσει στο ανθρώπινο δυναμικό της. Στον πρωτογενή τομέα, η τεχνολογία παρέχει δεδομένα για καλλιέργειες, αλλά ο αγρότης είναι εκείνος που θα τα μετατρέψει σε βιώσιμη πρακτική. Στον αγροτουρισμό, οι πλατφόρμες φέρνουν επισκέπτες, αλλά η εμπειρία κρίνεται από την ανθρώπινη φιλοξενία. Στη βιώσιμη ενέργεια, τα έργα ΑΠΕ χρειάζονται κοινωνική αποδοχή για να προχωρήσουν. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η HQ είναι ο παράγοντας που δίνει νόημα και κατεύθυνση.
Η ΑΙ είναι η μηχανή. Η HQ είναι η «πυξίδα». Και χωρίς πυξίδα, καμία κοινωνία και καμία οικονομία δεν μπορεί να προχωρήσει με ασφάλεια.
Η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να δείξει ότι η ανάπτυξη του 21ου αιώνα δεν είναι μόνο θέμα αλγορίθμων, αλλά και ανθρώπων. Να οικοδομήσει ένα μοντέλο που παντρεύει την τεχνολογία με την ολιστική ανάπτυξη. Και να αποδείξει ότι, τελικά, η μεγαλύτερη επένδυση είναι εκείνη στο ανθρώπινο κεφάλαιο.
Του Αντωνίου Θοδωρή και Δημήτρη Πάφρα [Ιχθυολόγος (BSc, MSc, Phd cand.) Υποψήφιος Διδάκτωρ στη θαλάσσια βιολογία και αλιευτική δυναμική / Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Σχολή Γεωπονικών Επιστημών / Τμήμα Γεωπονίας Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος]
Πηγή: newmoney.gr
Διαβάστε επίσης: Apple: Καταργήστε τον Κανονισμό Ψηφιακών Αγορών αλλιώς θα αποσυρθούμε από την ΕΕ