Πέντε χρόνια μετά την πανδημία που άλλαξε τον πλανήτη, οι περισσότερες χώρες έχουν προσαρμοστεί στη «νέα κανονικότητα». Τα μέτρα περιορισμού είναι παρελθόν και οι διεθνείς μετακινήσεις έχουν επανέλθει σχεδόν πλήρως. Υπάρχει όμως μία εξαίρεση που προκαλεί εντύπωση: το Αζερμπαϊτζάν. Η χώρα του Καυκάσου εξακολουθεί να κρατά κλειστά τα χερσαία σύνορά της, επιτρέποντας την είσοδο και την έξοδο μόνο αεροπορικώς.
Η απόφαση αυτή, που παραμένει σε ισχύ από το 2020, έχει παραταθεί επανειλημμένα και πλέον έχει ανακοινωθεί ότι θα ισχύει τουλάχιστον έως την 1η Ιανουαρίου 2026. Πρόκειται για μια πολιτική που δεν συναντάται πουθενά αλλού στον κόσμο και γεννά ερωτήματα για τα πραγματικά της κίνητρα.
Επισήμως πρόληψη, ανεπίσημα έλεγχος
Η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν αιτιολογεί το μέτρο ως μέσο πρόληψης για την προστασία της δημόσιας υγείας. Ωστόσο, οι πολίτες και οι αναλυτές θεωρούν ότι πίσω από την επίμονη διατήρηση της «καραντίνας» κρύβονται άλλοι λόγοι: η ενίσχυση του κρατικού ελέγχου, η αποτροπή ανεπιθύμητων μετακινήσεων και ίσως μια σκόπιμη απομόνωση από γειτονικές χώρες.
Η γεωπολιτική διάσταση είναι αναπόφευκτη. Το Αζερμπαϊτζάν, που έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο συγκρούσεων με την Αρμενία, ίσως αξιοποιεί την υγειονομική δικαιολογία για να περιορίσει τη ροή πληθυσμών και αγαθών, διατηρώντας εσωτερικό έλεγχο.
Ειδικές εξαιρέσεις και ο αντίκτυπος
Παρά την αυστηρότητα, δεν έλειψαν οι εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, στη διάρκεια διεθνών αθλητικών διοργανώσεων, όπως οι αγώνες Formula 1 στο Μπακού, επιτράπηκε προσωρινά η είσοδος επισκεπτών και προσωπικού. Ωστόσο, αυτές οι κινήσεις είχαν προσωρινό χαρακτήρα και έγιναν υπό αυστηρές προϋποθέσεις.
Οι συνέπειες είναι αισθητές. Ο τουρισμός έχει πληγεί σημαντικά, καθώς οι ταξιδιώτες δεν μπορούν να φτάσουν οδικώς ή σιδηροδρομικώς, περιορίζοντας τη ροή τουριστικών εσόδων. Στο εμπόριο, οι χερσαίες μεταφορές έχουν μειωθεί, ενώ η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό είναι αυτή ενός κράτους που επιλέγει την απομόνωση σε μια εποχή διεθνούς διασύνδεσης.
Οι πολίτες ανάμεσα σε υπομονή και δυσαρέσκεια
Για τους κατοίκους, η παρατεταμένη πολιτική έχει μετατραπεί σε καθημερινό εμπόδιο. Οι οικογένειες που ζουν κοντά στα σύνορα με τη Γεωργία ή την Αρμενία δυσκολεύονται να επισκέπτονται συγγενείς ή να κάνουν διασυνοριακές εμπορικές συναλλαγές. Η οικονομία των τοπικών κοινοτήτων έχει περιοριστεί, ενώ η αίσθηση απομόνωσης εντείνεται.
Αν και η κυβέρνηση διατηρεί υψηλά ποσοστά ελέγχου στην κοινωνία, η κριτική για την πολιτική των «κλειστών θυρών» κερδίζει έδαφος, ιδίως ανάμεσα στους νέους και στους επαγγελματίες που βλέπουν το μέλλον τους να συρρικνώνεται.
Η μεγάλη ερώτηση
Όταν ο υπόλοιπος κόσμος έχει αφήσει πίσω του τα lockdowns και τις καραντίνες, το Αζερμπαϊτζάν φαίνεται να ζει σε μια «παράλληλη πραγματικότητα». Η ερώτηση δεν είναι πλέον αν θα ανοίξει τα σύνορά του, αλλά πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις. Και, κυρίως, ποιο θα είναι το πολιτικό και κοινωνικό τίμημα για μια χώρα που εδώ και πέντε χρόνια κρατάει τον διακόπτη της απομόνωσης πατημένο.
Πηγή: newmoney.gr
Διαβάστε επίσης: Εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας: Νέα διαταραχή εφοδιαστικής αλυσίδας στον ορίζοντα