Μπορεί η συζήτηση περί προσφυγής της Γαλλίας, αλλά και της Βρετανίας, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) να έχουν επανέλθει στο προσκήνιο τις τελευταίες ημέρες, αλλά για την Capital Economics αυτά είναι υπερβολές. Παρά τα δημοσιονομικά ελλείμματα και τα αυξημένα επίπεδα χρέους, καμία από τις δύο χώρες δεν βρίσκεται σε σημείο που να χρειάζεται εξωτερική χρηματοδοτική διάσωση, υποστηρίζει.
Μάλιστα, η Capital Economics προσθέτει ότι, παρά τις δυσκολίες σε Βρετανία και Γαλλία, τα σενάρια για άμεση προσφυγή στο ΔΝΤ είναι αβάσιμα. Η Βρετανία διαθέτει την ασφάλεια που παρέχει το εθνικό της νόμισμα και η Τράπεζα της Αγγλίας, ενώ για τη Γαλλία η όποια λύση θα προέλθει από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης.
Η περίπτωση της Βρετανίας
Η Βρετανία βρίσκεται αντιμέτωπη με σημαντικές ανισορροπίες, καθώς τη διετία 2024 – 2025 το δημοσιονομικό έλλειμμα ξεπέρασε το 5% του ΑΕΠ, ενώ το καθαρό δημόσιο χρέος έφτασε στο 95% του ΑΕΠ. Παράλληλα, το διαχρονικό έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών έχει οδηγήσει σε μεγάλη συσσώρευση εξωτερικών υποχρεώσεων, με τη διεθνή καθαρή επενδυτική θέση να βρίσκεται στο -50% του ΑΕΠ.
Ωστόσο, η Capital Economics υπογραμμίζει ότι η Βρετανία δεν αντιμετωπίζει τις πιέσεις που θα δικαιολογούσαν σενάρια προσφυγής στο ΔΝΤ. Οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων (gilts) παραμένουν γύρω στο 4,75%, ενώ η άνοδος στις αποδόσεις των 30ετών αντανακλά παγκόσμιες τάσεις και όχι εγχώρια αδυναμία.
Κομβικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι το βρετανικό χρέος είναι εκπεφρασμένο σε στερλίνες. Αυτό σημαίνει ότι η Bank of England παραμένει ο απόλυτος μηχανισμός στήριξης, όπως αποδείχθηκε στην κρίση του 2022 μετά το λεγόμενο μίνι προϋπολογισμό. Τότε, η Τράπεζα επενέβη για να αποτρέψει την κατάρρευση της αγοράς ομολόγων, επιβεβαιώνοντας ότι η χώρα δεν χρειάζεται εξωτερική διάσωση όταν διαθέτει κεντρική τράπεζα ικανή να λειτουργήσει ως ύστατος δανειστής.
Η Capital Economics τονίζει ότι τα παραδείγματα προσφυγής ανεπτυγμένων οικονομιών στο ΔΝΤ είναι εξαιρετικά σπάνια στη μεταπολεμική περίοδο, ειδικά μετά την καθιέρωση κυμαινόμενων ισοτιμιών και ανοιχτών κεφαλαιαγορών. Οι μόνες εξαιρέσεις ήταν η Βρετανία το 1976 και τέσσερις χώρες της Ευρωζώνης κατά την κρίση χρέους (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος).
Η περίπτωση της Γαλλίας
Η προσοχή στρέφεται περισσότερο στη Γαλλία, όπου οι κίνδυνοι εμφανίζονται μεγαλύτεροι. Ο υπουργός Οικονομίας Eric Lombard δήλωσε πρόσφατα ότι η πιθανότητα προσφυγής στο ΔΝΤ «είναι ένας κίνδυνος μπροστά μας». Η Capital Economics διευκρινίζει ότι η δήλωση είχε περισσότερο χαρακτήρα προειδοποίησης παρά πραγματικής πρόβλεψης, ωστόσο αναγνωρίζει ότι οι δημοσιονομικοί δείκτες της χώρας είναι πιο επιβαρυμένοι σε σχέση με της Βρετανίας.
Το έλλειμμα του γαλλικού προϋπολογισμού διαμορφώθηκε σχεδόν στο 6% του ΑΕΠ το 2023, ενώ το δημόσιο χρέος έφτασε το 113% του ΑΕΠ. Την ίδια στιγμή, οι πολιτικές εξελίξεις – όπως η απόφαση του πρωθυπουργού François Bayrou να προχωρήσει σε ψήφο εμπιστοσύνης – καθιστούν δυσκολότερη την υλοποίηση μιας συντεταγμένης δημοσιονομικής προσαρμογής.
Ωστόσο, η Γαλλία παραμένει μακριά από ένα ενδεχόμενο διάσωσης. Οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων βρίσκονται στο 3,5%, χωρίς ενδείξεις έλλειψης ρευστότητας. Επίσης, η έκθεση των γαλλικών τραπεζών στο κρατικό χρέος δεν είναι ιδιαίτερα υψηλή, γεγονός που μειώνει τον συστημικό κίνδυνο.
Σε περίπτωση κρίσης, η στήριξη θα προερχόταν από την Ευρώπη και όχι από το ΔΝΤ. Σύμφωνα με την Capital Economics, τα διαθέσιμα εργαλεία περιλαμβάνουν δανεισμό μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), υπό όρους δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ. Άλλωστε, κατά την κρίση της Ευρωζώνης, μόνο μικρότερες οικονομίες κατέφυγαν στο ΔΝΤ, ενώ οι μεγαλύτερες (Ιταλία, Ισπανία) καλύφθηκαν με ευρωπαϊκή στήριξη.
Πηγή: ot.gr
Διαβάστε επίσης: Η δημοσιονομική κρίση της Γαλλίας απειλεί τις αμυντικές επενδύσεις