Είναι κοινά αποδεκτό ότι η Gen Z είναι μια γενιά που γρήγορα συνειδητοποίησε ότι η εργασία δεν πρέπει να είναι το κέντρο της ζωής σου και να σε καθορίζει.
Μέχρι πρόσφατα, επικρατούσε η άποψη ότι οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να δίνουν προτεραιότητα στα συμφέροντα του οργανισμού για τον οποίο εργάζονται. Όταν υπήρχε κάποια έκτακτη ανάγκη στον χώρο εργασίας, η λογική ήταν ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τα πάντα και να συσπειρωθούν για να βοηθήσουν την εταιρεία.
Οι εργαζόμενοι της Γενιάς Ζ αρχίζουν να υποστηρίζουν ότι οι έκτακτες ανάγκες στον χώρο εργασίας σπάνια είναι αρκετά σημαντικές ώστε να διαταράξουν το υπόλοιπο της ζωής τους και ότι δεν έχει νόημα να εγκαταλείψουν τα πάντα για να ολοκληρώσουν κάποιο ανόητο έργο ή έκθεση πριν παρέλθει κάποια αυθαίρετη προθεσμία.
Αυτή η γενιά έχει σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείψει την ιδέα ότι η εργασία σου, καθορίζει την ζωή και την αξία σου.
Το παραπάνω επισημαίνει μεταξύ άλλων και ο καθηγητής από το Πανεπιστήμιο του Λίμερικ στην Ιρλανδία, Κέβιν Μέρφι, ο οποίος προσπαθεί να καταλάβει τι είναι αυτό που θέλει πραγματικά η Gen Z σε ότι αφορά στην εργασία.
Η εξέγερση της Gen Z
Η εξέγερση της Γενιάς Ζ ενάντια στο να θέσουμε την εργασία ως κορυφαία προτεραιότητα αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης κοινωνικής αλλαγής.
Η πανδημία άλλαξε πολλά πράγματα, κάποια προς το καλύτερο και κάποια προς το χειρότερο.
«Θεωρώ την «επανεκκίνηση της πανδημίας» ως μια αλλαγή προς το καλύτερο», λέει ο καθηγητής Μέρφι.
Κατά τη διάρκεια του lockdown, πολλοί εργαζόμενοι που μεταπήδησαν από ένα παραδοσιακό γραφείο στην τηλεργασία ανακάλυψαν γρήγορα ορισμένα βασικά πράγματα.
Καταρχάς, οι εργασίες που απαιτούνταν από τις δουλειές τους μπορούσαν συχνά να γίνουν στο μισό έως το ένα τρίτο του χρόνου όταν εργάζονταν εξ αποστάσεως, χωρίς όλη την ταλαιπωρία της μετακίνησης σε ένα γραφείο, της εργασίας με σταθερό ωράριο ή της επίδειξης μόδας για τη δουλειά.
Ο κύριος λόγος για αυτή την αύξηση της αποδοτικότητας ήταν ότι η τηλεργασία εξάλειψε σε μεγάλο βαθμό τα πιο ενοχλητικά και άσκοπα μέρη της κανονικής εργάσιμης ημέρας: εκείνες τις συσκέψεις όπου συζητούνται πολλά και δεν αποφασίζεται τίποτα.
Μόλις συνηθίσετε την ευελιξία, την αυτονομία και μια ζωή όπου οι συσκέψεις είναι σπάνιες και οι πολιτικές του γραφείου δεν αποτελούν πλέον βασική ανησυχία, είναι δύσκολο να επιστρέψετε στην καθημερινότητα του γραφείου.
«Η αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι πολλά από αυτά που κάνουμε στο γραφείο είναι μάλλον άσκοπη πολυάσχολη εργασία έχει συμβάλει στην πυροδότηση της εξέγερσης ενάντια στην εταιρική κουλτούρα που οδήγησε τις προηγούμενες γενιές να βάζουν την εργασία πάνω από την οικογένεια και την κοινότητα» αναφέρει ο καθηγητής.
Ποια είναι η αντιπρόταση;
Αν και είναι σαφές σε τι αντιτίθεται η Γενιά Ζ, είναι λιγότερο σαφές τι υποστηρίζει. Τι θα έπρεπε να αντικαταστήσει την παραδοσιακή εταιρική κουλτούρα, όπου ο χρόνος που περνούσε από το γραφείο και η εντύπωση πολυάσχολης εργασίας ήταν τόσο πολύτιμες;
Ιδανικά, σύμφωνα πάντα με τον καθηγητή Μέρφι, θα μπορούσαμε να στραφούμε προς οργανισμούς στους οποίους η επιτυχία υπερισχύει της δραστηριότητας. Υπάρχουν ακόμη επιχειρήσεις όπου η υψηλή συμμετοχή εκτιμάται. Ορισμένες εταιρείες προωθούν μια κουλτούρα 9-9-6, όπου οι εργαζόμενοι αναμένεται να εργάζονται 72 ώρες την εβδομάδα (9 π.μ. έως 9 μ.μ., έξι ημέρες την εβδομάδα).
Υπάρχει όμως και αυξανόμενη επίγνωση ότι τέτοιες εργασιακές ρυθμίσεις είναι ανθυγιεινές και μη βιώσιμες.
Πριν από πολλά χρόνια, οι εργαζόμενοι έπαιρναν μαζί τους τη δουλειά και στο σπίτι.
Για να γίνει κατανοητό, ο καθηγητής ανέφερε τον πατέρα του: «Όταν του είπαν να πάρει δουλειά σπίτι εκείνος είπε: «αν δεν μπορώ να εκτελέσω αυτή τη δουλειά σε 40 ώρες την εβδομάδα, δεν πρέπει να με προσλάβετε». Οι εργαζόμενοι σε οργανισμούς που απαιτούν πολλές ώρες εργασίας και περιμένουν από τους εργαζόμενους να θέτουν τις απαιτήσεις της εταιρείας ως πρώτη τους προτεραιότητα κάποτε εξυμνούνταν, αλλά θεωρούνται όλο και περισσότερο αντικείμενα οίκτου» λέει ο Μέρφι.
Τι πρέπει να γίνει
Η υιοθέτηση μιας στρατηγικής απασχόλησης που δίνει έμφαση στην επίτευξη αντί για το facetime και την αποδοτική απασχόληση (την εντύπωση ότι κάποιος είναι απασχολημένος) θα παρουσιάσει μια σειρά από προκλήσεις για τη διοίκηση. Αντί να ανταμείβουν απλώς τους υπαλλήλους που περνούν χρόνο στο γραφείο (ή να τους τιμωρούν επειδή δεν περνούν χρόνο στο γραφείο), οι διευθυντές θα πρέπει να αναπτύξουν και να οικοδομήσουν μια πεποίθηση για σαφείς, σαφώς καθορισμένες προσδοκίες απόδοσης.
Επιπλέον, θα πρέπει να αφιερώσουν τόσο χρόνο δουλεύοντας πάνω στο… γιατί όσο και πάνω στο… τι. Δηλαδή, δεν θα είναι αρκετό να αναθέτετε απλώς έργα, προθεσμίες και τα συναφή. «Αν θέλετε να δημιουργήσετε πραγματική δέσμευση, θα πρέπει να παρουσιάσετε με σαφέστερο τρόπο στους εργαζομένους τη σημασία και το νόημα αυτού που κάνουν, και αυτό δεν θα είναι πάντα εύκολο» εξηγεί ο καθηγητής.
«Ωστόσο, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Φανταστείτε έναν οργανισμό που δεν λέει ότι περιμένει από εσάς να βρίσκεστε στο γραφείο 72 ώρες την εβδομάδα, δουλεύοντας σκληρά για ό,τι εργασίες σας ανατίθενται. Αντίθετα, σας προσλαμβάνει μια επιχείρηση που σας ζητά να κάνετε πράγματα που είναι σημαντικά και αξιόλογα και σας παρέχει τα εργαλεία, την υποστήριξη και την αυτονομία για να τα κάνετε» προσθέτει.
Το τρίπτυχο που αναζητά η Gen Z σε μια δουλειά
Ο καθηγητής αναφέρθηκε στη δική του δουλειά: «Πέρασα πάνω από 40 χρόνια σε ακαδημαϊκή καριέρα, κυρίως επειδή περιλάμβανε να κάνω πράγματα που ήταν ενδιαφέροντα και μερικές φορές τουλάχιστον μέτρια σημαντικά.
»Το κύριο πλεονέκτημα αυτής της καριέρας ήταν ότι ήμουν πάντα υπεύθυνος για την επίτευξη συγκεκριμένων πραγμάτων (π.χ., δημοσίευση σε έγκυρα περιοδικά, λήψη επιχορηγήσεων για την υποστήριξη της έρευνάς μου, κριτική ακαδημαϊκών άρθρων, συγγραφή για το RTÉ Brainstorm) και μου δινόταν ουσιαστική αυτονομία όσον αφορά το πότε και πώς τα κατάφερνα αυτά».
«Νομίζω ότι η Γενιά Ζ αναζητά αυτό που βίωσα στην καριέρα μου: ευελιξία, αυτονομία και ενδιαφέρουσα εργασία. Ελπίζω να καταφέρουν να οδηγήσουν περισσότερους οργανισμούς προς αυτό το είδος μοντέλου» καταλήγει ο καθηγητής.
Πηγή: in.gr
Διαβάστε επίσης: Πώς η Ευρώπη θα μπορούσε να εξοικονομήσει €250 δισ. ετησίως