Κάτι συμβαίνει με τον χρυσό, σχολιάζει άρθρο του MarketWatch, θέτοντας το ερώτημα μήπως οι κεντρικές τράπεζες γνωρίζουν κάτι που οι υπόλοιποι αγνοούμε.
Τους δύο πρώτους μήνες του 2025, η Αμερική εισήγαγε αθόρυβα περισσότερους από 600 τόνους χρυσού από το Λονδίνο και την Ελβετία, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Συμβουλίου Χρυσού. Επισήμως, οι οικονομολόγοι σε πολλές μεγάλες τράπεζες το ξόρκισαν ως στατιστική παραδοξότητα. «Χαλαρώστε», είπαν. «Συμβαίνει απλώς το ότι οι λεγόμενες bullion banks (σς. διεθνείς τράπεζες που συμμετέχουν ενεργά στις αγορές πολύτιμων μετάλλων) που συσσωρεύουν χρυσό ενόψει των δασμών».
Οι κεντρικές τράπεζες ανά τον κόσμο πήραν 1.062 τόνους χρυσού πέρυσι, το τρίτο συνεχόμενο έτος αγοραστικής κίνησης. Οι χώρες δεν έχουν μετακινηθεί σε χρυσό τόσο επιθετικά από τη δεκαετία του 1950. Να λοιπόν μια ερώτηση, αναφέρει το MarketWatch: Τι ακριβώς ξέρουν που εμείς δεν ξέρουμε;
Η Ρωσία και η Κίνα – οι δύο μεγαλύτεροι γεωπολιτικοί «πονοκέφαλοι» της Αμερικής – έχουν περάσει τις τελευταίες δύο δεκαετίες συσσωρεύοντας χρυσό με πρωτοφανή ρυθμό. Αναρωτιέται κανείς αν προβλέπουν προβλήματα ή αν σχεδιάζουν να τα προκαλέσουν. Εν τω μεταξύ, τα επίσημα αποθέματα χρυσού της Αμερικής βρίσκονται εδώ και χρόνια σε περίπου 8.133 τόνους συνολικά, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Χρυσού. Μόνο στο Φορτ Νοξ υπάρχουν περίπου 4.603 τόνοι χρυσού.
Την περασμένη εβδομάδα η Κίνα έκανε κι αυτή την κίνησή της, επιτρέποντας σε τοπικές επιχειρήσεις που κατέχουν ξένο νόμισμα (όπως δολάρια ΗΠΑ ) να αγοράζουν χρυσό. Η Κίνα – η οποία κατείχε περίπου 784 δισεκατομμύρια δολάρια σε αμερικανικά ομόλογα από τον Φεβρουάριο – ξαφνικά έδωσε στις εταιρείες την άδεια να ανταλλάξουν τα πράσινα δολάρια με ράβδους χρυσού. Η ανταλλαγή μόλις του 10% αυτών των δολαρίων σε χρυσό θα ισοδυναμούσε περίπου με το 8% των επίσημων αποθεμάτων χρυσού της Αμερικής στο Φορτ Νοξ.
Θα αγόραζε η Κίνα τόσο πολύ χρυσό; Φυσικά και θα αγόραζε. Και δεν θα σταματήσει με φυσικές ράβδους αλλά ενδέχεται να πάρει και μετοχές ορυχείων, γιατί εκεί βρίσκονται οι πραγματικές ευκαιρίες για χρυσό.
Ο ρόλος της επιστροφής Τραμπ
Από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ επέστρεψε στον Λευκό Οίκο, «βροχή» φυσικού χρυσού έχει εισρεύσει στις ΗΠΑ – ένα μεγάλο μέρος του οποίου ανακατευθύνεται από το Λονδίνο και την Ελβετία, τα κύρια κέντρα χρυσού στον κόσμο.
Περίπου 19 εκατομμύρια ουγγιές – σχεδόν 600 τόνοι – χρυσού ήρθαν στις ΗΠΑ σε ένα μόνο τρίμηνο από αυτές τις δύο ευρωπαϊκές πηγές. Για λόγους προοπτικής, αυτό είναι το 13% αυτού που εκτιμάται ότι βρίσκεται κλειδωμένο στο Φορτ Νοξ.
Οι αγορές χρυσού συνήθως διακινούνται με υποσχετικές σε χαρτί, ψηφιακά IOUs. Ωστόσο, τώρα, οι πραγματικές ράβδοι χρυσού διασχίζουν τους ωκεανούς και προσγειώνονται στα θησαυροφυλάκια των ΗΠΑ.
Ακόμα και ο Τραμπ πρότεινε έναν έλεγχο του χρυσού του Φορτ Νοξ – τροφοδοτώντας, χωρίς αποδείξεις, θεωρίες συνωμοσίας ότι τα θησαυροφυλάκια μπορεί να είναι άδεια – αν και οι αξιωματούχοι επιμένουν ότι τίποτα δεν είναι λάθος. Τόσο το αμερικανικό νομισματοκοπείο όσο και το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών δηλώνουν σταθερά ότι ο χρυσός είναι καταμετρημένος, χωρίς σημαντικές κινήσεις προς ή από αυτόν εδώ και χρόνια. Μάλιστα, το 2017 αξιωματούχοι επισκέφθηκαν ακόμη και το Fort Knox και επιβεβαίωσαν ότι οι ράβδοι ήταν ακόμη εκεί.
Γιατί χρυσός; Επειδή όταν το καρουζέλ του χρήματος σταματήσει – και πάντα σταματά – ο χρυσός είναι ο τελευταίος που στέκεται όρθιος. Όταν μια κυβέρνηση πνίγεται στο χρέος που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει, κάνει τη μόνη κίνηση που της έχει απομείνει – επαναφέρει το παιχνίδι. Ο Ρέι Ντάλιο, ιδρυτής του hedge fund Bridgewater Associates, το αποκαλεί αυτό το τέλος ενός κύκλου χρέους.
Είμαστε ήδη 81 χρόνια στο σύστημα Bretton Woods, ενώ ο τυπικός κύκλος διαρκεί 50-75 χρόνια. Οι εκτυπωτές χρήματος τρέχουν 24 ώρες το 24ωρο, το νόμισμα καταρρέει και όλοι όσοι πόνταραν σε υποσχέσεις αντί για σκληρά περιουσιακά στοιχεία βρίσκονται να κρατούν άχρηστα χαρτιά.
Αυτό δεν είναι θεωρία – είναι το εγχειρίδιο που ακολουθούν οι κυβερνήσεις από τότε που η Ρώμη υποτίμησε τα νομίσματά της.
Όταν ένα νόμισμα υποτιμάται, οι κάτοχοι χρυσού θα είναι αυτοί που θα γράψουν τους νέους κανόνες.
Για τους επενδυτές, το μήνυμα είναι απλό και αυστηρό: Κρατήστε τα μάτια σας στο χρυσό. Η τιμή του έχει ανέβει επειδή πολλοί πλέον αισθάνονται ότι το έδαφος μετακινείται. Χαρτοφυλάκια γεμάτα μόνο με μετοχές τεχνολογίας, ομόλογα και αόριστες υποσχέσεις μπορεί σύντομα να αισθάνονται πιο άδεια από τις προεκλογικές υποσχέσεις το πρωί μετά την ημέρα των εκλογών.
Αν οι κεντρικές τράπεζες -αυτοί οι φημισμένοι μυστικοπαθείς, προσεκτικοί, επιφυλακτικοί θεσμοί- συσσωρεύουν χρυσό όπως οι επιζώντες μαζεύουν κονσέρβες και πυρομαχικά, οι επενδυτές θα ήταν φρόνιμο να επανεξετάσουν τη στάση τους.
Ο ίδιος ο Τραμπ πριν από λίγες εβδομάδες δημοσίευσε τον «χρυσό κανόνα» του με κεφαλαία γράμματα στον λογαριασμό του Truth Social.
Ο Τραμπ και οι κεντρικές τράπεζες μπορεί να έχουν δίκιο – αυτός που έχει το χρυσό μπορεί κάλλιστα να θέσει τους κανόνες. Αλλά ας θυμόμαστε και τον Γουόρεν Μπάφετ. Κατά τη διάρκεια της bear market του 1973, δεν επένδυσε στο ταμειακό απόθεμα της Coca-Cola, ο Μάντης της Ομάχα δεν θα επαναλάβει αυτό το λάθος. Όταν ρωτήθηκε αν αποταμιεύει μετρητά για τον διάδοχό του Άμπελ, ο Μπάφετ βγήκε εκτός εαυτού: «Δεν θα έκανα κάτι τόσο ευγενές».
Το μάθημα από την εμπειρία του Μπάφετ; Όταν περνά από μπροστά σας μια καλή ευκαιρία, τίποτα δεν είναι πιο χρήσιμο από μετρητά «παρκαρισμένα» σε έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου. Σε αυτά προσθέστε λίγο χρυσό και ασήμι.
Αλλά να θυμάστε: Όταν οι αγορές τελικά συνθηκολογήσουν, ο χρυσός μπορεί να θέσει τους κανόνες, αλλά τα μετρητά εξακολουθούν να είναι ο βασιλιάς.
Πηγή: newmoney.gr
Διαβάστε επίσης: The Trade Wars: Η μπλόφα του Τραμπ και το τίμημα της απερισκεψίας