Κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες, περίπου 90 τρισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία, θα μεταβιβαστούν από τη Σιωπηλή Γενιά (όσοι γεννήθηκαν περίπου μεταξύ 1928 και 1945) και τους baby boomers στους κληρονόμους τους, Gen X και millennials. Πολλά έχουν γραφτεί για τη λεγόμενη Μεγάλη Μεταβίβαση Πλούτου και πώς αυτή θα αλλάξει την παγκόσμια οικονομία.
Αλλά υπάρχει ένα ερώτημα: Τι θα συμβεί με όλα τα υλικά αγαθά που θα συνοδεύουν αυτόν τον πλούτο;
Οι millennials και η Γενιά Χ δεν κληρονομούν απλώς χρήματα. «Θάβονται» κάτω από μια χιονοστιβάδα από εκλεκτές πορσελάνες, ασημένια μαχαιροπίρουνα, έπιπλα αντίκες, κάρτες μπέιζμπολ, μοντέλα τρένων, ποτήρια από κρύσταλλο και πάρα πολλές πρωτότυπες αλατιέρες και πιπεριέρες.
Οι baby boomers αντιμετωπίζουν αυτή την προοπτική με διάφορους τρόπους. Κάποιοι προσπαθούν να μεταδώσουν τα ενδιαφέροντά τους στα παιδιά τους, αλλά άλλοι ξεφορτώνονται τα υπάρχοντά τους με λιγότερη συναισθηματική φόρτιση, ώστε να αποφύγουν να μετακυλήσουν το «βάρος» σε άλλους. Πολλοί αγνοούν εντελώς το πρόβλημα.
Το να τακτοποιήσουμε τα υπάρχοντα των γονιών μας, είτε έχουν ήδη πεθάνει είτε είναι ακόμα ζωντανοί, μπορεί να προκαλέσει αναστάτωση, άγχος και βαθιά θλίψη, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να είναι λυτρωτικό και συγκλονιστικό. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, είναι μια πολύ δύσκολη δουλειά.
Πώς ξεκίνησαν όλα: Το αίσθημα περηφάνειας της ανερχόμενης μεσαίας τάξης
Πώς φτάσαμε λοιπόν εδώ; Γιατί υπάρχουν τόσα πολλά αντικείμενα; «Τον 19ο αιώνα, εμφανίστηκε για πρώτη φορά η μεσαία τάξη. Ξαφνικά απλοί άνθρωποι μπορούσαν να αποκτήσουν πολλά πράγματα», εξηγεί στο Bloomberg, ο Φριτς Καρτς, για πολλά χρόνια συντάκτης του Martha Stewart Living που σήμερα διευθύνει ένα κατάστημα με αντίκες στο Νιου Τζέρσεϊ, το Tomato Factory.
Τότε, «υπήρχε ένα πραγματικό αίσθημα υπερηφάνειας για την απόκτηση και τη διατήρηση ωραίων αντικειμένων».
Τα πορσελάνινα σερβίτσια, έγιναν προίκα που έπρεπε να εκτίθενται
Το 1851, η Tiffany & Co. άρχισε να πουλάει ασημένια μαχαιροπίρουνα σε ανερχόμενες οικονομικά αμερικανικές οικογένειες, περίπου την ίδια εποχή που διαδόθηκε η συνήθεια να δίνονται πορσελάνινα σερβίτσια στα νέα ζευγάρια γάμους, ως διάδοχος της προίκας. Έγινε συνήθης πρακτική να εκτίθενται τέτοια πολυτελή αντικείμενα σε καλοφτιαγμένα ξύλινα ντουλάπια, μαζί με κρυστάλλινα ποτήρια (άλλη μια αμερικανική “βιομηχανία” που ξεκίνησε τότε) και άλλα αντικείμενα.
Η Δεύτερη Βιομηχανική Επανάσταση, που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1870, δημιούργησε μια νέα τάξη στελεχών, υπαλλήλων και ειδικευμένων τεχνιτών που μπορούσαν να αγοράσουν με άνεση περισσότερα (και πιο όμορφα) αντικείμενα σε σχέση με τα απολύτως απαραίτητα.
Το να πετάξει κανείς ένα καλοφτιαγμένο αντικείμενο ήταν ανάθεμα
Η οικονομική ύφεση των αρχών του 20ού αιώνα έθεσε σε κίνδυνο τη μεσαία τάξη, επιβαρύνοντας μια ολόκληρη γενιά με ένα επίμονο αίσθημα ένδειας. Τα πράγματα, τόσο τα πολύτιμα όσο και τα καθημερινά, ήταν καλύτερο να φυλάσσονται προκειμένου να προστατευθούν από μελλοντικές δυσκολίες. Το να πετάξει κανείς ένα καλοφτιαγμένο αντικείμενο ήταν ανάθεμα. Όλα προορίζονταν να μεταβιβαστούν από γενιά σε γενιά.
Ο 78χρονος Ράσελ Φροστ, στο Kingsey Falls του Κεμπέκ, άρχισε να συλλέγει φλιτζάνια τσαγιού το 1979, εμπνευσμένος από τη γιαγιά του. Το χόμπι του έγινε τόσο γνωστό στην περιοχή, ώστε αν κάποιος έβρισκε φλιτζάνια τσαγιού, του τα πουλούσε. Τώρα έχει 1.300. Ένας από τους γιους του υποσχέθηκε να διατηρήσει τη συλλογή άθικτη σε ένα μικρό «μουσείο» στο αγρόκτημά τους.
Υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις όπως η Green’s στο Σιάτλ που βοηθούν τους ηλικιωμένους να μειώσουν το μέγεθος αυτής της ιδιόμορφης κληρονομιάς ή να ταξινομήσουν τα πολύτιμα αντικείμενα μιας ολόκληρης ζωής.
Από «σκουπίδια» έως πολύτιμους θησαυρούς
Η σύγχυση που προκαλεί η πολυπλοκότητα της Μεγάλης Μεταφοράς Αντικειμένων έγκειται στο γεγονός ότι περιλαμβάνει τα πάντα, από «σκουπίδια» και αντικείμενα συναισθηματικής αξίας με μικρή χρηματική αξία έως πολύτιμους θησαυρούς.
Οι εκλεκτές πορσελάνες, τα ασημένια και τα έπιπλα αντίκες θεωρούνται «ανεπιθύμητα». Αλλά εξακολουθεί να υπάρχει μια ένθερμη ομάδα αγοραστών που αναζητούν να αγοράσουν υψηλής ποιότητας αντικείμενα κάθε είδους.
Παράδειγμα οι κάρτες μπέιζμπολ. Οι λάτρεις του αθλήματος αποκαλούν την περίοδο από το 1986 έως το 1994 «εποχή των άχρηστων καρτών», καθώς οι εταιρείες παρήγαγαν υπερβολικά πολλές. Ωστόσο, αν μια συλλογή χρονολογείται από τη δεκαετία του ’50 και του ’60 ή από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και μετά, μπορεί να περιλαμβάνει κάποια πολύτιμα στοιχεία. Η εταιρεία PSA, που πιστοποιεί αθλητικά αναμνηστικά και αντικείμενα ποπ κουλτούρας, διαθέτει μια εφαρμογή για κινητά που αξιολογεί την κατάσταση των καρτών σας από φωτογραφίες και προτείνει μια τιμή πώλησης. Μπορεί ακόμη και να δείξει τη συλλογή σας σε επαγγελματίες εμπόρους και να σας συνδέσει με το eBay για να την πουλήσετε.
Πηγή: naftemporiki.gr
Διαβάστε επίσης: Στο Λονδίνο ο Μητσοτάκης για ομιλία σε επενδυτικό συνέδριο