«Μια Ευρώπη που δεν δρα είναι μια Ευρώπη που δεν χρειάζεται, και το λέω αυτό ως πεπεισμένος Ευρωπαίος». Ο Εμανουέλε Ορσίνι, Πρόεδρος της Confindustria, της Ενωσης των Ιταλών βιομηχάνων, δεν μασάει τα λόγια του.
Μόλις έχει συναντηθεί στη Ρώμη με τους ομολόγους του της Γερμανίας και της Γαλλίας- τον Πέτερ Λέιμπινγκερ της BDI και τον Πατρίκ Μαρτέν της γαλλικής Medef, στο πλαίσιο του τριήμερου 7ου Επιχειρηματικού Φόρουμ των τριών μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρώπης : «Αυτές ήταν τρεις πολύ σημαντικές ημέρες για εμάς, επειδή η σύγκλιση της ιταλικής, γερμανικής και γαλλικής βιομηχανίας είναι ζωτικής σημασίας . Είμαστε ευθυγραμμισμένοι στις απαιτήσεις μας. Χρειαζόμαστε δράση σήμερα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ο ρυθμός της βιομηχανίας δεν είναι συγχρονισμένος με τον ρυθμό της Ευρώπης», συνέχισε ο Ορσίνι, τονίζοντας ότι «ο κίνδυνος είναι η ευρωπαϊκή αποβιομηχάνιση, καθώς η ανταγωνιστικότητα της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών, να είναι πολύ ισχυρή». Για να αποφύγουμε αυτό, συνέχισε ο Ορσίνι, «χρειαζόμαστε πραγματική, ισχυρή δράση, και τώρα. Μιλάω για τη γραφειοκρατία, μιλάω για όλα τα ζητήματα που οδηγούν αυτή τη στιγμή τον κλάδο μας εκτός λειτουργίας, επομένως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να δράσουμε γρήγορα.»
Η έκκληση της βιομηχανίας
Οι βιομηχανικοί σύνδεσμοι της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, απευθύνουν από κοινού έκκληση στην Ευρωπαϊκή Ένωση να παρέμβει για να υποστηρίξει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και την αποτροπή της αποβιομηχάνισης. Δεν είναι τυχαίο που οι τρεις ισχυρότεροι βιομηχανικοί σύνδεσμοι στην ΕΕ επέλεξε εφέτος το ακόλουθο θέμα στη σύνοδό τους : «Ενίσχυση της βιομηχανικής ανθεκτικότητας και της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης: γεφύρωση του χάσματος ανταγωνιστικότητας σε βασικές βιομηχανικές αλυσίδες αξίας».
Ανταγωνιστικότητα η κυρίαρχη αρχή
Η ανταγωνιστικότητα πρέπει να γίνει « η κατευθυντήρια αρχή όλων των ευρωπαϊκών πολιτικών, κανονισμών και επενδύσεων», αναφέρουν στην κοινή δήλωσή τους οι τρεις βιομηχανικοί σύνδεσμοι. Προειδοποιούν ότι «ήρθε η ώρα να αναγνωρίσουμε ότι η Ευρώπη υστερεί σοβαρά και ότι ο κίνδυνος παρακμής και αποβιομηχάνισης είναι πλέον μεγαλύτερος από ποτέ. Είναι καιρός να κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός, σύμφωνα με τα μέτρα που προσδιορίζονται στις Εκθέσεις Ντράγκι και Λέττα, για την ενίσχυση της βιομηχανικής ανθεκτικότητας και της στρατηγικής αυτονομίας της ηπείρου, τη γεφύρωση του χάσματος ανταγωνιστικότητας σε βασικές αλυσίδες αξίας και την προώθηση της έρευνας και της καινοτομίας».
Κραυγή αγωνίας
Η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να υστερεί περισσότερο σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα και πρέπει να αναλάβει αποφασιστική δράση, για να διεκδικήσει την ανεξαρτησία της, να ενισχύσει την ασφάλειά της και να παραμείνει ηγέτης στην ανάπτυξη τεχνολογιών απαραίτητων για τα στρατηγικά συμφέροντα της Γηραιάς Ηπείρου.
Επιπλέον, οι Confindustria, η BDI και η Medef επισημαίνουν ότι «η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Ο κόσμος αλλάζει – και η Ευρώπη δεν μπορεί να μείνει άπραγη. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να διεκδικήσει την ανεξαρτησία της, να προστατεύσει την κοινή ασφάλεια και να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ανάπτυξη τεχνολογιών απαραίτητων για τα στρατηγικά της συμφέροντα».
Έξι στρατηγικές προτεραιότητες
Οι βιομηχανικοί σύνδεσμοι της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας απευθύνουν «επείγουσα έκκληση στα θεσμικά όργανα της ΕΕ και τα κράτη μέλη να δράσουν άμεσα», σύμφωνα με έξι στρατηγικές προτεραιότητες για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την ενίσχυση της οικονομικής κυριαρχίας της ηπείρου.
Οι προτεραιότητες πρέπει να είναι:
- η απλούστευση των κανόνων και η ολοκλήρωση της Ενιαίας Αγοράς
- η μετατροπή της απαλλαγής από τον άνθρακα σε κινητήρια δύναμη της ανταγωνιστικότητας
- η ενίσχυση της τεχνολογικής κυριαρχίας
- ένας ευρωπαϊκός προϋπολογισμός προσανατολισμένος στην ανάπτυξη
- μια ευρωπαϊκή στρατηγική για τις βιοεπιστήμες-
Εστίαση στην άμυνα και το διάστημα
Η ΕΕ έχει ουσιαστικά καταδικάσει την ευρωπαϊκή στην καταστροφή με κανόνες των οποίων οι επιπτώσεις έχουν σε μεγάλο βαθμό υποτιμηθεί, λένε οι τρεις σύνδεσμοι.
«Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών θα μπορούσε να θυμίζει το εξαιρετικό βιβλίο του Νομπελίστα συγγραφέα, Ελίας Κανέτι, «Η τύφλωση» , όπου ένας σινολόγος καίει τα φανταστικά βιβλία που έχει συλλέξει στη διάρκεια μιας ζωής και πέφτει στην παγίδα μιας χυδαίας και άσχετης οικονόμου που τον παρασύρει στην άβυσσο:στην τύφλωση που τον βυθίζει στην αυτοκαταστροφή», λέει στη Ναυτεμπορική, παράγων της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, που ζήτησε να μην κατονομαστεί.
Χρειάστηκαν οι εκθέσεις του Μάριο Ντράγκι και του Ενρίκο Λέττα για να επισημάνουν ότι η ΕΕ, με όλους τους κανόνες και τη διακυβέρνησή της, ανάγκασε τις ευρωπαϊκές εταιρείες να έχουν ολοένα και πιο περιορισμένες επιλογές αγορών, χωρίς η Ευρώπη να προτείνει λύσεις όσον αφορά την αυξημένη κατανάλωση, τις εμπορικές διεξόδους ή τη βιομηχανική πολιτική.
«Χρειαζόμαστε πρώτες ύλες χαμηλού κόστους για να επιβιώσουμε και να παραμείνουμε ανταγωνιστικοί», λέει η ίδια πηγή .
Το ενεργειακό κόστος
Αλλά έχει η Ευρώπη σαφείς ιδέες σχετικά με το υψηλό ενεργειακό κόστος; Υπάρχουν εναλλακτικές στην ενέργεια μετά την πλήρη διακοπή των ροών φυσικού αερίου από τη Ρωσία το 2027;
«Το LNG από τις ΗΠΑ και το Κατάρ είναι μια λύση, αλλά είναι πολύ πιο ακριβό», τονίζει και προσθέτει: «Η Γερμανία έχει ασχοληθεί με το ζήτημα της επαναεριοποίησης του LNG, αλλά πληρώνει το τίμημα για την απόφασή της να κλείσει πυρηνικούς σταθμούς, ενώ η Ισπανία παραπαίει από το μπλακ άουτ του περασμένου Μαρτίου, το οποίο επανεξέτασε πλήρως την ενεργειακή πολιτική της χώρας, που είναι προκατειλημμένη υπέρ των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας».
Η μόνη στρατηγική, σημειώνει, θα ήταν να γεμίσει η ήπειρος με πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής , αλλά αυτό απαιτεί χρόνο και δεν υπάρχει συναίνεση. Η συνεχής αναφορά σε μικρούς αρθρωτούς αντιδραστήρες (SMR) , διαθέσιμους από το 2030 ,ουσιαστικά γίνεται ένας τρόπος αναβολής, χωρίς να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα. Η ισπανική περίπτωση αποτελεί απόδειξη ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πρέπει να συμβαδίζουν με τα ορυκτά καύσιμα, όπως κάνει η Κίνα, η οποία, στην ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, διατηρεί τον άνθρακα ως την κύρια πηγή παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας».
Εάν η βιομηχανία καταρρεύσει, καταρρέει και το κοινωνικό σύστημα στην Ευρώπη . Θα το καταλάβει κάποτε η «ουράνια γραφειοκρατία των Βρυξελλών, αλλά ίσως τότε να είναι αργά . Για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση…
Πηγή: naftemporiki.gr
Διαβάστε επίσης: Γερμανία: Νέος γύρος εξοπλιστικών προγραμμάτων – Συμβάσεις με Airbus, Diehl και Hensoldt